Już tak (nie)wiele czasu pozostało… Kochamy z każdym dniem coraz mocniej i bardziej -choć już od poczęcia jest nielimitowane i bezgraniczne. Coraz większa „gęsia skórka” z każdej umykającej chwili z minuty na minutę , sekundy na sekundę ogarnia większe partie naszej skóry a pustka przyszłości i znaki zapytania potęgują to oczekiwanie. Miliony pytań , miliardy myśli – już nie odpowiadamy i nie zadajemy ich sobie głośno.  Czasami cisza jest warta więcej niż jakiekolwiek słowa…

Świąteczny okres to  czas radości , przemyśleń , zadumy i spotkań z rodziną. Już nie możemy się doczekać naszej córeczki. Nie wiemy co przyniesie kolejny dzień, miesiąc, rok. Nieustannie zastanawiamy się jak będzie wyglądała, do kogo będzie podobna, co będzie lubiła i jak będzie pachniała gdy się urodzi. Czekamy My, Rodzina, jej Przyjaciele i czeka również brat Rafałek. Codziennie mówi do brzuszka jak bardzo kocha i jak chce pokazywać jej swój świat, który sam wciąż odkrywa.

Ewelinka będzie walczyła o życie już od pierwszego oddechu… Na nikogo w życiu nie powinno czekać się w ten sposób, jak my na naszą córeczkę.Ta świadomość, że możemy już jej nigdy nie zobaczyć, nie dotknąć, nie spojrzeć w oczy jest nie do zniesienia…                       Do 21 tygodnia ciąży była radość, żarty i planowanie. W takich chwilach aż się chce przekazywać te uczucia dalej wszystkim wokół. To trochę jak zakochanie się, z tym, że tylko z jednym motylkiem w brzuszku, tym, który porwie matczyne serce i już nigdy nie odda. Na II badanie prenatalne pojechałam podekscytowana, że znowu będę mogła podejrzeć nasze [...]